داستان در پادشاهی ایلیا رخ می‌دهد، سرزمینی که ساکنانش به دو گروه تقسیم شده‌اند: نخبگان که دارای قدرت‌های ماورایی هستند و عادی‌ها، که هیچ توانایی خاصی ندارند و به همین دلیل تحت ستم و تحقیر قرار دارند. این تقسیم‌بندی که ریشه در طاعونی مرگ‌بار در گذشته دارد، جامعه‌ای نابرابر پدید آورده که در آن انسان‌های معمولی به حاشیه رانده شده‌اند. در این میان، پیدین گری، دختری از طبقه عادی‌ها، زندگی مخفیانه‌ای دارد. او با مهارت بی‌نظیرش در دزدی روزگار می‌گذراند، اما برای بقا وانمود می‌کند که یک پیشگو با قدرت‌های خارق‌العاده است. این راز او را در موقعیت‌های خطرناکی قرار می‌دهد، به‌ویژه زمانی که از شاهزاده کای دزدی می‌کند و ناخواسته درگیر توطئه‌ای در دربار می‌شود. یکی از جنبه‌های برجسته رمان، شخصیت‌پردازی عمیق و چندلایه آن است. پیدین شخصیتی است که خواننده به‌راحتی با او هم‌ذات‌پنداری می‌کند؛ او نه قهرمانی بی‌نقص است و نه دختری ضعیف، بلکه انسانی است که با شجاعت و زیرکی، در جهانی بی‌رحم برای بقا می‌جنگد. در مقابل، کای، شاهزاده‌ای که وظیفه اجرای قوانین سخت‌گیرانه پادشاهی را برعهده دارد، شخصیتی پیچیده و چندوجهی است. رابطه میان این دو که از دشمنی و بی‌اعتمادی آغاز می‌شود، به‌تدریج به یکی از محورهای احساسی داستان تبدیل می‌شود. رابرتس، این رابطه را از تنش به نزدیکی می‌برد، بدون اینکه به دام کلیشه‌های عاشقانه رایج بیفتد. حضور کیت، برادر ناتنی کای، به‌عنوان رقیب عاشقانه، لایه‌ای دیگر از پیچیدگی به داستان اضافه می‌کند. جهان‌سازی رابرتس نیز از نقاط قوت این رمان است. پادشاهی ایلیا با جزئیات دقیقی توصیف شده است؛ از قوانین سخت‌گیرانه‌ای که نخبگان را برتر می‌داند تا محله‌های فقیرنشین عادی‌ها، همه‌چیز به‌گونه‌ای طراحی شده که خواننده خود را در این دنیا احساس کند. موضوعات اجتماعی مانند نابرابری طبقاتی، فساد قدرت و مقاومت در برابر ظلم، به داستان عمق می‌بخشند. برای مثال، «آزمون‌های پاکسازی»، رقابتی مرگبار که پیدین به اجبار در آن شرکت می‌کند، نه‌تنها صحنه‌ای برای نمایش شجاعت او، بلکه نمادی از بی‌رحمی جامعه‌ای است که ارزش انسان‌ها را بر اساس توانایی‌هایشان می‌سنجد.از منظر سبک نگارش، رابرتس با استفاده از روایت دوگانه از دیدگاه پیدین و کای، خواننده را مستقیما در ذهن و احساسات این دو شخصیت قرار می‌دهد.