الیویا شاو از سه‌شنبه گذشته ناپدید شده است. آخرین بار مقابل درب ورودی مدرسه ابتدایی‌اش در منطقه‌ی «هانتس پوینت» با یک ژاکت بهاره سفید، شلوار جین آبی و چکمه‌های صورتی دیده شده است. بخشی از کتاب را باهم بخوانیم: با دقیق شدن‌ در آینه‌ی جلو مجبور می‌شوم چشمانم را ریز کنم تا مطمئن شوم خیالات برم نداشته است. ماشینی پشت سرم است با چراغهای کمرنگی که می‌توانند انعکاس چراغهای خیابان در شیشه باشند. اما وقتی دوباره نگاه می‌کنم هنوز هم آنجاست و قطعاً یک ماشین است. اولین کسی که به فکرم می‌رسد جسینتاست، اما این فکر را از سرم بیرون می‌کنم. از روی ارتفاع و شکل چراغهایش نمی‌توانم بگویم چه ماشینی است. اما قطعاً مینی کوپر جسینتا نیست. شبیه یک نوع اس یو وی است و دارد نزدیک‌تر می‌شود. دست‌هایم روی فرمان عرق کرده‌اند. در واکنش به جهش زانو پایم روی گاز می‌رود و سرعتم را زیاد می‌کنم. خب زیادتر از محدودیت سرعت. در وضعیت لرزان و نامتعادلی که دارم یک حرکت اشتباه، یک عبور اشتباه از دوربرگردان یا پیچ، کافی است تا این آخرین سفر زندگی‌ام باشد.